Badania termograficzne w ...

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Ei
M e t r o l o g i a
B
adania
termograficzne
w
elektroenergetyce
Włodzimierz Adamczewski
Pewność zasilania w energię elektryczną jest dla
współczesnej cywilizacji podstawowym warunkiem
istnienia. Stąd waga jaką przykłada się do technik
diagnostycznych w elektroenergetyce – począwszy
od wytwarzania, poprzez dystrybucję aż do
„konsumpcji”. Jedną z najlepszych, bo zdalnych
jest technika termowizyjna. Wykrycie stanu
przedawaryjnego jest możliwe na pracującym
urządzeniu, bez konieczności jego wyłączania, czego
wymagały klasyczne techniki diagnostyczne. Mało
tego: obciążenie, praca urządzenia jest warunkiem
koniecznym wykrycia wady.
wpływu i stanu sąsiednich, takich samych elementów, geometrii
obiektu, symetrii budowy itp.
W torach prądowych trójfazowych jest oczywiste, że obrazy cieplne
elementów porównuje się z tymi samymi w innych fazach, zwłaszcza
gdy można przyjąć, że obciążenie prądowe we wszystkich fazach
tego samego toru jest takie samo.
Pozwala to na uproszczenie metodyki badań i ułatwienie procesu
interpretacji.
Przyrost temperatury, przegrzanie. Klasyfikacja wad
W wyniku „oględzin” za pomocą urządzenia termograficznego i
rejestracji obrazów otrzymuje się termogramy elementów poddanych
badaniom.
Interpretacja termogramu pod względem termicznym, uwzględ-
niająca wpływ czynników zewnętrznych, obciążenia i zastosowanych
materiałów powinna doprowadzić do zakwalifikowania anomalii do
określonego „stopnia zagrożenia” i związanej z nim pilności inter-
wencji.
Kryteria klasyfikacji wad elementów urządzeń elektrycznych
w zależności od przyrostu temperatury w różnych krajach wyglądają
różnie. Pewien wpływ ma tu inna konstrukcja i normy dopuszczalnej
gęstości prądu w zestykach, lecz przeważający wpływ ma chyba
niewiedza „jak gorąco jest za gorąco”.
W światowej literaturze specjalistycznej spotyka się różne priorytety
interwencji związane z przyrostem temperatury (z klasyfikacją wady).
Dostawca przytłaczającej większości sprzętu termowizyjnego użyt-
kowanego w Polsce (AGA, później AGEMA, obecnie FLIR) opracował
szacunkowe zalecenia postępowania dla zaobserwowanych przyro-
stów temperatury w warunkach nominalnego obciążenia.
Przyrost temperatury definiuje się tutaj jako różnicę między tempe-
raturą maksymalną zarejestrowaną przez kamerę na elemencie a tem-
peraturą powietrza panującą w najbliższym otoczeniu. Temperatura
ta odczytywana jest przez kamerę jako temperatura elementów
najbliższych nieczynnych elektrycznie. W zamkniętych szafkach elek-
troenergetycznych lub sterowania i automatyki temperatura ta może
się znacznie różnić od temperatury w pomieszczeniu.
W przypadku urządzeń na wolnym powietrzu jest to temperatura
powietrza, ale tylko w sytuacji nienagrzewania przez słońce.
Dla urządzeń tych rolę nagrzewającą pełni słońce a rolę chłodzącą
pełni wiatr.
Wiatr już o prędkości 5 m/s obniża ponad dwukrotnie przyrosty
temperatury obiektów o średnio rozwiniętej powierzchni!
W przypadku obciążeń mniejszych od nominalnych jest niezbędne
przeliczenie otrzymanego przyrostu temperatury do 100% maksymalne-
go obciążenia możliwego w tym obwodzie, zgodnie z zasadą, że przy-
rost temperatury jest proporcjonalny do kwadratu prądu obciążenia.
Wykrywanie anomalii termicznych
Technika zdalnej termodetekcji w elektroenergetyce pozwala
na szybkie wykrywanie miejsc potencjalnych awarii czy wad w
instalacji i nie wymaga wyłączeń. Z definicji bowiem wadą złącza
jest jego zwiększona rezystancja, która tylko podczas przepływu
prądu prowadzi do podwyższenia temperatury złącza proporcjo-
nalnie do lokalnej rezystywności oraz prądu obciążenia. Stopień
tego podgrzania jest podstawowym kryterium klasyfikowania
wad.
W różnych krajach różne są wymagania dotyczące stopnia obcią-
żenia instalacji podczas badana termograficznego. W Polsce, jeszcze
w latach 70. jako minimum przyjęto 40% obciążenie toru prądowego,
obecnie jednak ze względu na ogólnie mniejsze obciążenia, dopusz-
cza się 30%.
W praktyce jednak często bywa tak, że obciążenia obwodów czy
linii są mniejsze od wymaganych przy diagnozie termograficznej.
Pomiary powinno się wykonać nawet w takich warunkach, gdyż
zaniechanie pomiarów nie zmieni wiedzy o instalacji, natomiast
wykrycie wady dowodzić będzie rangi zagrożenia w przypadku, gdy
obciążenie będzie zwiększone.
Wykonywanie w takich sytuacjach pomiarów jest uzasadnione rów-
nież faktem, że same „termiczne oględziny” jednego toru prądowego
nie są pracochłonne, trwają zwykle bardzo krótko. Jednoczesna
obserwacja znacznego obszaru, a przy tym wysoka wyróżnialność
małych różnic temperatury powoduje, że pominięcie ewidentnej
wady, nawet słabo skontrastowanej jest bardzo mało prawdopodob-
ne. Kamery termowizyjne mają rozdzielczości termiczne na poziomie
poniżej 0,1K, podczas gdy istotne wady to przyrosty temperatury
kilkunasto-, czy kilkudziesięciostopniowe.
Jedyny mankament badań przy niskim obciążeniu to mniej precy-
zyjna klasyfikacja wady, niż przy większych obciążeniach.
Wpływ różnych czynników (środowisko, uwarunkowania technicz-
ne, konstrukcyjne, aparaturowe itd.) powoduje, że w ogóle o precyzji
i kryteriach obiektywnych trudno jest tu mówić. W tym świetle znacze-
nia nabiera doświadczenie ekipy termograficznej, która na miejscu
klasyfikuje wady, uwzględniając liczne czynniki, zarówno związane
z wiedzą o badanym elemencie, o warunkach i metodzie pomiaru jak
też o specyfice stosowanego urządzenia pomiarowego.
Termografia jest metodą porównawczą, dlatego dla właściwej
oceny wady i jej lokalizacji jest niezbędne uwzględnienie również
Przyrost temperatury
Zalecenie
Ponad 50K
Natychmiastowa interwencja
30K do 50K
Niezbędna naprawa tak szybko
jak to tylko możliwe
10K do 29K
Poprawić w pierwszym
dogodnym terminie
mniej niż 10K
Monitorować
Elektroinstalator 5/2008
www.elektroinstalator.com.pl
M e t r o l o g i a
Ei
Przedstawione w ramce są to zalecenia „miękkie”, których stoso-
wanie zależy od wielu czynników takich jak: możliwość wystąpienia
obciążeń większych od zarejestrowanych w czasie badań termogra-
ficznych (niekoniecznie muszą to być obciążenia nominalne dla dane-
go aparatu elektrycznego), możliwość przełączenia na czas napraw,
skutki ewentualnej awarii (groźne przy zasilaniu istotnej maszyny
w ruchu ciągłym, a nieistotne np. dla jednego z wentylatorów hali)
itp.
Ostateczna decyzja o naprawie należy zawsze do użytkownika
instalacji.
Ostatnio coraz częściej w diagnostyce termograficznej obok przy-
rostów temperatury definiuje się nadwyżkę temperatury, czyli prze-
grzanie jako różnicę między temperaturą wadliwego elementu a tem-
peraturą tych samych elementów w dwóch pozostałych fazach (o ile
można uznać, że pracują prawidłowo i mają podobne obciążenie).
Analizując problem warunków pomiarowych należy mieć na uwa-
dze przede wszystkim możliwość wykonania badań, a w szczegól-
ności:
– do warunków wykluczających badania metodami termograficz-
nymi zaliczyć należy niedostępność optyczną (złącze zakryte, niewi-
doczne) oraz intensywne opady deszczu i śniegu;
– do utrudniających badania – bardzo wysokie lub bardzo niskie
temperatury, obecność pól magnetycznych itp.
W pomieszczeniach zamkniętych panują na ogół odpowiednie
warunki pomiarowe. Wyjątkiem są pomieszczenia przegrzane, miej-
sca w pobliżu pieców, na stropach kotłów, w pobliżu wanien szklar-
skich itp.
Chodzi tu zarówno o warunki pracy aparatury – typowo do 50
o
C
– jak i obsługi.
Poczucie dyskomfortu powoduje chęć szybszego zakończenia
pracy, może też spowodować błędne zachowania.
Nieodpowiednie warunki panują też w pomieszczeniach z silnymi
polami elektromagnetycznymi.
Badania w otwartej przestrzeni, gdy zależy na precyzji pomiarów,
powinny odbywać się w nocy przy pełnym zachmurzeniu oraz przy
znacznym obciążeniu.
Badania urządzeń elektroenergetycznych mogą odbywać się
w dzień, jednak nie przy bezpośrednim nasłonecznieniu obiektów
(najlepiej – niska, pełna pokrywa chmur).
Latem, w dzień nawet promieniowanie rozproszone chmur zauwa-
żalnie zniekształca pole temperatury obiektów. Obiekty wysokotem-
peraturowe (powyżej 150 - 200
o
C), zwłaszcza przy wysokiej emi-
syjności powierzchni, mogą być badane o każdej porze dnia i roku
z wyjątkiem wymogu bardzo wysokiej dokładności pomiaru.
Niekorzystne efekty (silne schłodzenie i spłaszczenie rozkładu pola
temperatury) daje padający deszcz i śnieg. Wiatr porywisty również
silnie schładza obiekty o małej bezwładności cieplnej lub niskim
przewodnictwie cieplnym. Duża wilgotność powietrza i mgła powo-
Wtedy kryterium jest ostrzejsze:
Ponad 30K………… Naprawić natychmiast;
Do 30K …………..... Naprawić jak najszybciej;
Do 5K ………....….. Monitorować.
(Zawsze po unormowaniu do pełnego obciążenia).
Podczas badań termograficznych rozdzielnic i aparatów elektrycz-
nych obydwa te kryteria muszą być jednocześnie brane pod uwagę
przy decyzji o rejestracji i zakwalifikowaniu jej do anomalii.
Są to: przyrost temperatury i asymetria międzyfazowa.
Warunki pomiarów
Generalnie zasadnicze różnice warunków pomiarowych występują
pomiędzy badaniami:
l
w pomieszczeniach,
l
w otwartej przestrzeni.
Flir
www.elektroinstalator.com.pl
Elektroinstalator 5/2008
Ei
M e t r o l o g i a
Elektroinstalator 5/2008
www.elektroinstalator.com.pl
M e t r o l o g i a
Ei
dują zmianę własności transmisyjnych powietrza i osłabienie sygnału
docierającego do kamery termowizyjnej.
i możliwość reemisji sygnałów z różnych kierunków tym wyższą, im
dana powierzchnia jest bardziej odchylona od kierunku prowadzonej
obserwacji. Szczególnie powinni o tym zawsze pamiętać użytkownicy
pirometrów.
Wpływ wiatru
W przypadku badań „zewnętrznych” istotną rolę grają warunki
środowiskowe. Temperatura powietrza jest nieistotna, gdyż interesują
nas przyrosty temperatury ponad otoczenie natomiast ważną rolę
odgrywa wiatr, który schładza podgrzane złącza. Może to, w przypad-
ku nieuwzględnienia zmniejszyć sygnalizowany stopień zagrożenia.
Wytwórca aparatury termowizyjnej opracował orientacyjne współ-
czynniki obniżenia przyrostu temperatury w zależności od prędkości
wiatru. Podlegają one jednak wielu ograniczeniom. Są to parametry
fizyko-chemiczne obiektu i powietrza:
– podatność obiektu na schładzanie przez wiatr (masa, kształt i
przewodnictwo cieplne);
– stałość prędkości wiatru (w przypadku zmienności długi czas
uśredniania dla obiektów o dużej bezwładności cieplnej a krótki – tuż
przed pomiarem – dla obiektów małych).
W ramce przedstawiono współczynniki, przez które są mnożone
otrzymane wartości przyrostów temperatury, aby uzyskać odniesienie
do pogody bezwietrznej.
Oddziaływanie nieba
Do urządzenia termograficznego docierają od badanego obiektu
dwa (a nawet więcej) rodzaje promieniowania cieplnego nałożone
na siebie:
– promieniowanie własne,
– promieniowanie odbite,
Przy badaniach termograficznych na otwartej przestrzeni na obraz
własny nakładają się odbicia od otoczenia, mającego temperaturę bli-
ską temperaturze powietrza (ściany domów, drzewa, ziemia), odbicia
ciepłe omówione wyżej oraz zimne odblaski, zwykle od nieboskłonu.
Urządzenie termograficzne nie rozróżnia tych rodzajów promieniowa-
nia – traktuje je jak sumę – odbicia od scenerii mającej temperaturę
otoczenia uwzględnia w obliczeniach (po to ustawiamy temperaturę
otoczenia w kamerze). Efekt odbicia ,,zimnego nieba” jako brak pew-
nej składowej pojawi się jako temperatura obiektu niższa od tempera-
tury otoczenia (co oczywiście jest interpretacją błędną). Stwierdzono,
że chmury o niskim pułapie dają efekt mało różniący się od wpływu
drzew, domów, trawy, ziemi, itp., tj. mają temperaturę radiacyjną bliską
temperaturze otoczenia.
Temperatura radiacyjna czystego nieba bez chmur, przy małej
wilgotności powietrza w dzień czy w nocy jest bardzo niska np.
– 60 czy – 80°C. (Odczyt zależny od przejrzystości powietrza i kąta
nad horyzontem.) Wpływ nieba będzie więc między innymi funkcją
chwilowego zachmurzenia, co jest stwierdzeniem ważnym dla badań
w ogólności obiektów pod gołym niebem, a w szczególności wyż-
szych pięter budynków. Powierzchnie o dobrej odbijalności (blacha
aluminiowa, ocynkowana, a nawet szyby w budynkach) badane
przy braku zachmurzenia pod kątami umożliwiającymi nałożenie
zimnego promieniowania bezchmurnego nieba, mogą wykazać dużo
niższą temperaturę niż rzeczywista, mimo prawidłowo dobranego
współczynnika emisyjności. Te same powierzchnie badane w dzień
pochmurny pod tymi samymi kątami wykażą temperaturę bardziej
zbliżoną do rzeczywistej (oczywiście w badaniach nocnych również).
Prędkość wiatru (m/s) Mnożnik
1
1,00
2
1,36
3
1,64
4
1,86
5
2,06
6
2,23
7
2,40
8 i więcej
Nie wykonuje się pomiarów
Błąd względny otrzymanych wartości przyrostów temperatury
oraz błąd klasyfikacji wady zwiększa się wraz z prędkością wiatru, co
powoduje, że już przy wietrze ponad 4 m/s nie zaleca się wykonywa-
nia badań, gdy wymagania co do precyzji są wysokie.
Wpływ słońca
Słońce oddziaływuje dwojako: poprzez nagrzanie elementu pod-
danego badaniom oraz przez odblaski. Pierwszy rodzaj oddziaływa-
nia zazwyczaj uniemożliwia badanie termograficzne. Elementy duże,
o dużej bezwładności cieplnej powinny być badane dopiero kilka
godzin po zaniku oddziaływania słońca. Odblaski przy chwilowych
przejaśnieniach oraz zimą nie są zbyt groźne dla doświadczonych
ekip. Na zarejestrowanych termogramach, zwłaszcza po upływie
pewnego czasu od rejestracji i przy skomplikowanej geometrii
powierzchni obiektu, istnieje niebezpieczeństwo niewłaściwej inter-
pretacji gorących punktów. Z tego względu podczas silnego oddzia-
ływania słońca unika się pomiarów termograficznych elementów
o temperaturze poniżej ok. 100-200
o
C (zależnie od współczynnika
emisyjności).
Wykonywanie badań
Raport powstały w wyniku badań termograficznych powinien
zawierać zestaw danych oczekiwanych przez zamawiającego, umoż-
liwiających mu podjęcie właściwej decyzji.
Rzetelne pomiary prowadzące do tego celu muszą być wykony-
wane w odpowiednich warunkach, przy pomocy odpowiedniej apa-
ratury, przez wykwalifikowany personel i z zachowaniem właściwych
procedur badawczych.
Aparatura
W badaniach urządzeń elektroenergetycznych i energetycznych są
spotykane zarówno obiekty duże takie jak kotły, elektrofiltry, kominy,
transformatory, jak i obiekty małe np. nóż odłącznika, przepust izola-
tora ściennego itp.
Warunki pomiarowe niekiedy uniemożliwiają obserwację obiektu
z dogodnej odległości i pod dogodnym kątem. Potrzeby zamawiają-
cego są zróżnicowane - raz potrzebne jest wykrycie i lokalizacja ano-
malii z szacunkowym określeniem zakresu odchyleń od normy, innym
razem dokładna ocena wartości temperatury i klasyfikacja wady.
Spotyka się temperaturę obiektów przewyższającą temperaturę
otoczenia o kilka stopni, jak również o kilkaset stopni. Badania pro-
wadzone są w różnej temperaturze otoczenia i warunkach środowi-
skowych.
Szerokie przedziały zmienności napotkanych i żądanych para-
metrów powodują, że aparatura termograficzna musi zapewniać
wystarczającą rozdzielczość obrazów, przy jednoczesnym dużym
polu widzenia w celu identyfikacji, wystarczającą rozdzielczość tem-
Odblaski
Odblaski nakładają się na obraz cieplny badanego obiektu.
Problem odblasków wynika z odbijalności powierzchni. Tylko ciała
doskonale czarne lub przezroczyste nie wykazują odbijalności. Wśród
sygnałów odbijanych z powierzchni badanych obiektów mogą więc
być zarówno sygnały z bardzo zimnej przestrzeni kosmicznej, jak i od
źródeł ciepłych. Największy problem z odblaskami powoduje oczywi-
ście słońce jako źródło punktowe i wysokotemperaturowe (6000K).
Te efekty jest stosunkowo łatwo zauważyć i wyeliminować. Sporej
uwagi wymaga uwzględnienie możliwości wystąpienia innych odbić.
W przypadku badania obiektów o niskim współczynniku emisyjności,
czyli wysokiej odbijalności i niewysokiej temperaturze powierzchni
odblaski mogą powodować np. ludzie, lampy oświetleniowe, komi-
ny, napowietrzne rurociągi ciepłownicze, samochody. Analizując
problem odbić należy brać pod uwagę krzywiznę badanego obiektu
www.elektroinstalator.com.pl
Elektroinstalator 5/2008
Ei
M e t r o l o g i a
peraturową i zmienny przedział oczekiwanej lub obserwowanej
temperatury obiektu, możliwość zmiany współczynnika emisyjności
w czasie obserwacji i wiele innych .
Pożądana jest również odporność mechaniczna na wstrząsy i
wpływy atmosferyczne. Własne zasilanie musi zapewnić co najmniej
kilkugodzinną pracę. Rejestracja obrazu powinna mieć możliwość
nagrania komentarza słownego; nie powinno być możliwe przypad-
kowe skasowanie.
Konstrukcja aparatury powinna umożliwiać szybkie dopasowa-
nie parametrów obserwacji do warunków obserwacji obiektu, oraz
zapewnić stabilność wskazań.
Ta różnorodność wymogów powoduje, że wyodrębniły się dwie
klasy aparatury dla zastosowań termodiagnostycznych w elektro-
energetyce.
l
Proste, tanie kamery do badań jakościowych z elementami
pomiaru, gdzie główną cechą jest wizualizacja pola temperatury,
a możliwość pomiaru punktowego lub określenie temperatury mak-
symalnej w obszarze jest elementem ważnym, ale nie we wszystkich
sytuacjach stosowanym. Urządzenia te są przeznaczone do kontroli
stanu cieplnego obiektów i elementów w sposób porównawczy lub
do wykrywania miejsc występowania ekstremalnych temperatur na
kontrolowanym obiekcie. Taką niedrogą aparaturę powinny posiadać
rejony energetyczne dla szybkiej, zgrubnej i „na miejscu” oceny
stanu cieplnego sprawdzanych urządzeń. Tego typu aparatura jest
również rekomendowana dla służb utrzymania ruchu w firmach
z zagrożeniem pożarowym, z priorytetem ciągłości ruchu, z obciążo-
ną i rozległą siecią elektroenergetyczną, duża liczbą rozdzielnic itd.
Tę funkcję pełni kamera FLIR InfraCAM.
l
Kamery termograficzne pomiarowe o wysokiej rozdzielczości
przestrzennej – dla badań głównie ilościowych. Są wyposażone
w oprzyrządowanie umożliwiające pracę w różnych warunkach
i kontrolę różnych obiektów. Oprogramowanie wewnętrzne pozwala
na wszechstronną analizę termogramów na ekranie kamery już
w momencie obserwacji, ale również po zarejestrowaniu.
Oprogramowanie komputerowe pozwala na o wiele bogatszą ana-
lizę zarejestrowanych termogramów, na precyzyjną klasyfikację wad
i określenie niezbędności remontu, co doskonale optymalizuje pracę
ekip remontowych. Aparatura ta umożliwia też badania, wszelkich
innych obiektów, a nie tylko obiektów elektroenergetycznych.
Ze względu na wysoką cenę oraz niezbędne przygotowanie facho-
we operatorów, w kamery takie są wyposażane specjalistyczne ekipy
wykonujące na zlecenia wszelkie prace z zastosowaniem termografii.
Na taką kamerę mogą sobie też pozwolić firmy, w których znajdzie
ona zastosowanie, poza elektroenergetyką i ogólnie utrzymaniem
ruchu, również w procesie technologicznym i w pracach badawczo-
rozwojowych, a także w celu zmniejszenia zużycia energii w całej
firmie (izolacja rurociągów, budynków, obiektów technologicznych).
Takie uniwersalne kamery termowizyjne FLIR serii T o symbolach
T200, T250, T360 i T400, z funkcją rejestracji foto oraz (nie wszystkie)
komentarza głosowego w pełni spełniają wymienione potrzeby.
pomiar, a w razie potrzeby podać temperaturę obiektu w przeliczeniu
na warunki normalne. W przypadku badania obiektów nietypowych
lub jednostkowych, potrafi dobrać optymalne warunki badania; we
współdziałaniu z lokalnym specjalistą, uwzględnić specyfikę obiektu
i wpływ otoczenia.
Członek grupy badawczej musi posiadać ogólną wiedzę o obiek-
tach badanych, aby zapewnić wystarczającą identyfikację problemu;
im większy poziom kompetencji tym mniejsza szansa na błąd.
W raporcie, na wybranych termogramach, ilustrujących stan ter-
miczny istotnych fragmentów stacji może być dokonana pogłębiona
analiza, na jaką pozwala oprogramowanie.
l
Pracownik stacji elektroenergetycznej lub ze służb utrzyma-
nia ruchu, którego jednym z obowiązków jest systematyczna lub
wyrywkowa kontrola zacisków i zestyków aparatów elektrycznych
przy pomocy prostej kamery termowizyjnej. Pracownik ten musi
posiadać podstawową wiedzę o specyfice pomiarów temperatury
w podczerwieni na obiektach elektroenergetycznych jak również
dobrą znajomość uwarunkowań tych badań cechami posiadanej
aparatury. Główną metodą badań powinny być porównania stanów
termicznych tych samych elementów w różnych fazach. Ważne
jest aby prace kontrolne wykonywał w miarę możliwości ten sam
pracownik co zmniejszy rozrzut błędu systematycznego i szybciej
nabierze on doświadczenia oraz by wyniki jego pracy były okresowo
weryfikowane przez specjalistyczną ekipę termograficzną. Aparatura
kontrolna powinna podlegać okresowej kontroli – potwierdzeniom
wyposażenia pomiarowego zgodnie z zaleceniami normy PN-ISO
10012-1 „Wymagania dotyczące zapewnienia jakości wyposażenia
pomiarowego”.
Zgodnie z zasadami Systemu Zarządzania Jakością osoba wyko-
nująca badania termograficzne powinna spełniać poniższe wymaga-
nia.
l
Powinna być odpowiednio przygotowana do prowadzenia tego
rodzaju badań:
– posiadać odpowiednie wykształcenie, przeszkolenie i doświad-
czenie lub umiejętności;
– posiadać przynajmniej ogólną wiedzę o obiekcie badań, jego
technologii i zakresie pracy, możliwości wystąpienia anomalii, normal-
nego zużycia, a także wiedzę o dotychczasowym przebiegu pracy
(historię obiektu);
– posiadać wiedzę o przewidywanych skutkach wystąpienia ano-
malii termicznych i ich związku z wadami obiektu;
– rozumieć znaczenie stwierdzonych odchyleń dla normalnego
użytkowania badanych obiektów i znać przepisy prawne lub technicz-
ne dopuszczalności wad.
l
Powinna posiadać sprzęt sprawny i właściwy do wykonywanych
badań:
– certyfikat kalibracji jest wystawiony przez producenta sprzętu
na określony czas. Dla całego wyposażenia pomiarowego, również
dla kamer termowizyjnych jest konieczne sprawdzanie „w wypadku
wystąpienia anomalii pracy sprzętu zauważonych podczas normalnej
eksploatacji”, ale również ustalenie okresowych sprawdzeń z często-
tliwością zalecaną przez producenta, bądź opartą o doświadczenia
własne lub innych. Częstość sprawdzeń powinna uwzględniać czas
rzeczywistej pracy w tym okresie, „starzenie się” w czasie przechowy-
wania oraz koszt i czas wyłączenia z eksploatacji. Ogólne wytyczne
znajdują się w normie PN-ISO 10012 +Ap1 / 2001 „Wymagania doty-
czące zapewnienia jakości wyposażenia pomiarowego”;
– sprzęt „właściwy do wykonywanych zadań” oznacza, że zakup
został dokonany po dokładnym wyspecyfikowaniu potrzeb (teraźniej-
szych i dających się przewidzieć), a sprzęt jest stosowany w obsza-
rach, gdzie jest to właściwe i uzasadnione.
l
Powinna mieć udokumentowane procedury badawcze oraz
procedury postępowania z badaniami i wynikami niezgodnymi
z wymaganiami:
– w szczególności ściśle się stosować do zatwierdzonych procedur
dotyczących typowych zastosowań. Badania nietypowe przeprowa-
dzać po nabraniu biegłości w badaniach termowizyjnych oraz po
Obsługa
Na obraz cieplny urządzeń elektroenergetycznych wpływa bardzo
wiele parametrów. Są to głównie:
– warunki meteorologiczne,
– warunki techniczne pracy obiektu,
– konstrukcja urządzenia.
Zobiektywizowanie wpływu tych wszystkich parametrów na obraz
cieplny jest trudne, a ze względu na duża liczbę obiektów poddawa-
nych oględzinom np. w rozdzielniach – praktycznie niemożliwe.
W tej sytuacji szczególną rolę odgrywa poziom kompetencji ekipy
wykonującej pomiary termalne w podczerwieni:
l
Ekipa wyspecjalizowana w pomiarach termograficznych – dys-
ponująca sprzętem pomiarowym odpowiednio wysokiej klasy, (kame-
rą termograficzną pomiarową) wykonuje obligatoryjne kontrole stacji
elektroenergetycznych najwyższych napięć. Potrafi ona podczas
oględzin oszacować wpływ wszystkich czynników zniekształcających
Elektroinstalator 5/2008
www.elektroinstalator.com.pl
[ Pobierz całość w formacie PDF ]