Bednarz Andrzej - Medytacja(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
WSTĘP
Medytacja jest ostatnio bardzo modnym zjawiskiem. Wypada o niej dyskutować, wypada ją
praktykować. Ale tak naprawdę, czym ona jest, czemu służy, jak ją rozumieć i wykonywać?
Niniejsza książka przedstawia różnorodność poglądów na temat istoty medytacji, sposobów
praktykowania, filozofii leżącej u jej podstaw. Ponieważ różne szkoły, nauczyciele, różne strefy
kulturowe mają swoje specyficzne poglądy na jej temat, dla szerszego ukazania problemu
przedstawiłem szeroką gamę tych poglądów.
Ponadto znajduje się w niej trochę informacji koniecznych do zrozumienia tematu oraz
szczegółów dotyczących każdego rodzaju praktyki, a także wzory pojedynczych medytacji do
indywidualnych ćwiczeń.
Wyrażam nadzieję, że książka ta pomoże nieco w rozjaśnieniu tego trudnego zagadnienia. O
tym jednak jak bardzo, zdecyduje indywidualne pragnienie poszukiwania prawdy i zmian oraz
otwartość na nie każdego czytelnika z osobna.
Dziękuję wszystkim, którzy w przekazie pisanym, ustnym lub mentalnym pomogli mi zdobyć
wiedzę znajdującą się w niniejszej książce. Nie roszczę sobie pretensji do zupełnego
nowatorstwa rzeczy. Jestem jedynie tym, który zauważył różnorodność tematu, zebrał dostępny
i trudny materiał w jednym miejscu, ujmując go całościowo i w określonym układzie oraz wplótł
w niego swoje poglądy i energię.
Autor Wrocław, 2.09.1993
CO TO JEST MEDYTACJA?
Ten, kto w głębi siebie znajduje szczęście,
kto w głębi siebie znajduje radość
i w głębi siebie dostrzega światło,
ten dochodzi do ukojenia w Brahmanie,
albowiem sam staje się Brahmanem,
Bhagavad-gita
Patańdżali, twórca podstaw filozofii i praktyki Jogi wylicza osiem metod (procesów), będących
jednocześnie stopniami, przez które człowiek może osiągnąć czystość i harmonie umysłu. Jest to tzw.
Astaunga Joga, czyli Joga ośmiostopniowa.
Stopnie te wspomagają człowieka w jego drodze od najniższego do najwyższego etapu rozwoju.
Nie należy jednak przeskakiwać niektórych etapów, uważając je za mało ważne lub nawet za
niepotrzebne. Bez ich realizacji kolejne, wyższe stopnie mogą się nie zrealizować w taki sposób jak
być powinno. Może to nawet doprowadzić do zawalenia się żmudnie budowanej budowli.
Stopniami tymi są:
1.
Yama
- dyscypliny etyczne (powstrzymywanie się).
2.
Niyama
- samodyscypliny (nabywanie cnót).
3.
Asana
- pozycje ciała.
4.
Pranayama
- ćwiczenia oddechowe.
5.
Pratyahara
- koncentracja.
6.
Dharana
- skupienie uwagi.
7.
Dhyana
- medytacja.
8.
Samadhi
- kontemplacja.
W niniejszej książce zajmiemy się tylko medytacją. Pozostałe zagadnienia są opisane w obszernej
literaturze (z różnych stref geograficznych, kulturowych i filozoficznych) i wychodzą poza zakres tej
publikacji.
Jak widać, medytacja stanowi jeden z etapów tej drabinki a jednocześnie jest jedną z
podstawowych praktyk Jogi oraz innych systemów filozoficznych i religijnych. W każdym z nich
rozwijała się przez wieki na swój sposób. Ma swoje charakterystyczne cechy i podstawy filozoficzne;
pokazałem ich różnorodność w dalszych rozdziałach.
W różnych językach określa się ją różnymi terminami, ale sens ich jest zawsze ten sam;
dhyana
-
sanskrycki,
zeń
- japoński,
chan
- chiński,
soen
- koreański,
meditatio
- łaciński,
medytacja
- polski.
Jest ona wielką zagadką daną człowiekowi do rozwiązania. Jej tajemnica różnymi drogami
przenikała ze Wschodu w świat zachodni. Istnieje pogląd, że świat zachodni dotychczas był daleki od
duchowej strony swego rozwoju. Dlatego też wiedza dotycząca medytacji pozostawała u swego
źródła. Gdyby się jednak dobrze przyjrzeć, to wiele praktyk znanych już było u nas od bardzo dawna i
trudno im odmówić wartości. Od kilku dziesięcioleci świat naszej strefy
zaczai
się zmieniać w sposób
widoczny, przechodząc powoli w kierunku zmian duchowych. Medytacja pojawiła się w ślad za tymi
zmianami i od tej pory zgromadziła coraz więcej zwolenników, tych którzy ją praktykują.
Wielu trudzi się nad rozwiązaniem zagadki postawionej w tytule rozdziału. Ale zastanówmy się, czy
w ogóle warto szukać na nią odpowiedzi. Czy nie lepiej po prostu praktykować? Wydaje mi się, że
jedynym sposobem jej rozwiązania jest własna praktyka (potwierdzają to niemal wszyscy Mistrzowie).
Jedynie poprzez tę praktykę zdołamy poznać to, co nie jest nam dane wyrazić w słowach, to czego nie
potrafi objąć nasz umysł. Trudności związane z odpowiedzią można prześledzić czytając wypowiedzi
Wielkich tego świata, zamieszczone w następnym rozdziale.
Istota medytacji osiągalna jest jedynie dla pojedynczego istnienia; nie ułatwi nam niczego cudze
spełnienie. Zdani jesteśmy na poszukiwania w zupełnej samotności. Jedynie w samotności, ciszy i
spokoju jesteśmy w stanie poznać i zrozumieć proste prawdy i zjawiska.
Banalne skądinąd przysłowia różnych narodów mówią o tym nieraz w sposób dosadnie prosty.
Potwierdzają jednak tezę, że powinniśmy sami próbować wyjaśnić to, co nas interesuje. Oto niektóre z
nich:
•
"Praktyka czyni Mistrza" - polskie.
•
"Raz zobaczyć to więcej niż sto razy usłyszeć" - wietnamskie.
•
Dopiero leżąc w pościeli dowiadujemy się, że są w niej pchły" - wietnamskie.
•
"Jeżeli chcesz się napić, musisz to zrobić sam. Żaden opis wody ci jej nie zastąpi" - chińskie.
•
"Kto chce się dowiedzieć jak smakuje ryż, musi ryż jeść" - chińskie.
•
"Aby złapać rybę, trzeba zamącić wodę w stawie" - chińskie.
•
"Lepsze jedno oko swoje niż dwa cudze" - greckie.
•
"Cudzymi zębami nie można gryźć" - żydowskie.
Jednym z celów medytacji jest wznieść się poza zwykłe ograniczenia świadomości ludzkiej i
przedostać się do jej wyższych stanów. Może się to stać przez skupienie umysłu, co pozwoli na
chwilowe znalezienie się poza jego wpływem. Umysł może wyjść poza swój normalny zasięg, w
bezmiar, który nie sposób opisać. Można go jedynie doświadczyć. Umysł zdolny jest doznać pełni
Istoty jedynie poprzez proces medytacji.
Nie jest to jednak jedynie relaks, chociaż ten ostatni jest elementem medytacji. W relaksie nasze
ciało i umysł odpoczywają; w medytacji umysł jest aktywny, nawet jeśli jest on pozornie bierny.
Zazwyczaj działamy na płaszczyźnie powierzchniowej, co jest ograniczaniem własnych możliwości.
Całkowicie identyfikujemy się z własną osobowością i indywidualnością, które chronią nas jak
szczelnie zamknięta muszla. Większość ludzi nie próbuje jej nigdy świadomie otworzyć. Nie potrafimy
z niej wyjść na spotkanie z Wiecznością i Doskonałością. Ba, często podświadomie boimy się tego, bo
moglibyśmy "niechcący" naruszyć nasz unormowany sposób życia i wtedy trzeba by było coś z tym
zrobić. A nam jest po prostu wygodniej nic nie robić. Niektóre z przysłów jednoznacznie wskazują, że
aby coś uzyskać, trzeba spróbować.
Medytacja umożliwia nam przedostanie się przez ograniczenia umysłu. Jak każda wartościowa
zdobycz, wymaga ona jednak wysiłku i dyscypliny, aby osiągnąć sukces. Jako nagrodę zdobywamy
wiele korzyści osobistych oraz odkryć duchowych. W konsekwencji nasze życie zacznie się rozwijać
drogami, których istnienia nawet nie podejrzewaliśmy. Medytacja odkrywa proces samospełnienia się.
Nie jest ona techniką. Jest ona Istnieniem, przebywaniem umysłu w Czystej Świadomości.
Osiągnięcie tego stanu umysłu pozwala na doświadczenie Natury Rzeczywistości, Natury
Wszechświata, którego jesteśmy częścią, a które prowadzi do osiągnięcia pełnej harmonii naszej jaźni
z Jaźnią Najwyższą.
Na tym etapie proponuję
zatrzymać
pytania i wątpliwości. Myślę, że przeczytanie następnych
rozdziałów, w których pojawią się dalsze informacje, pomoże w rozwianiu wielu wątpliwości. Gdy
jednak dalej kogoś będzie to ciekawiło, proponuję praktykować i czekać na Przebłysk. Może wtedy już
wszystko będzie proste. Myślę jednak, że wówczas problem, czy medytacja jest tym lub tamtym nie
będzie miał żadnego znaczenia, nie będzie godzien uwagi.
Nieodparcie chciałoby się w tym miejscu powiedzieć, parafrazując anonimowego katolickiego
mistyka z
XIV
w. (autora książki "Obłok niewiedzy"):
"Kimkolwiek jesteś, który posiadasz tę książkę, o to cię proszę, byś nikomu nie pozwalał jej czytać,
jak tylko człowiekowi, który według twego osądu naprawdę i w pełni postanowił podążać doskonale za
Bogiem. Podążać za nim nie tyle w życiu czynnym, ale i ku najwyższym szczytom życia
kontemplacyjnego, jakie zdobyć może dusza w śmiertelnym ciele, dzięki łasce Bożej. Winien to być
człowiek, co do którego jesteś przeświadczony, iż od dawna ze wszystkich sił stara się poprzez swe
życie dojść do życia kontemplacyjnego. W przeciwnym razie z książki niczego nie pojmie. Nakazuję ci
ponadto i proszę usilnie, jeśliby ktokolwiek czytał tę książkę, abyś przykazał mu (jak ja tobie)
zastanowić się nad tym, co czyta." Czytanie jej jedynie dla ciekawości lub sensacji nie przyniesie ani
zrozumienia ani mądrości. Będzie jeszcze jedną zaliczoną lekturą. Warto zdać sobie sprawę, że ani
mól jedzący książki, ani osioł noszący je na grzbiecie nie są przez to mądrzejsi. Dlatego też kolejne
rozdziały należy potraktować jako inspirację do własnych działań, jako pomoc w zrealizowaniu tego,
czego każdy szuka.
MEDYTACJA W USTACH MISTRZÓW I FILOZOFÓW
Słowa wydobywające się z naszych ust
pochodzą z ziemi, toteż gdy mówimy
o sprawach ducha, niejasno tylko
wyrażają nasze myśli.
P. Yogananda
W poprzednim rozdziale starałem się wyjaśnić jednoznacznie problem medytacji. Nie jest to, jak
widać, sprawa prosta. Żeby ją zrozumieć przedstawiam wypowiedzi mistrzów
Jogi
i
Zeń
, świętych
różnych religii, mistyków oraz filozofów Wschodu i Zachodu. Świadomie przedstawiam tak szeroką
gamę poglądów, aby łatwiej trafić do każdego z czytelników. Myślę, że lektura ta rozwieje wiele z
obecnych wątpliwości; nie wyjaśni jednak prawdopodobnie nawet przysłowiowego czubka góry
lodowej. Pamiętajmy więc, że nawet jeżeli pewne sprawy wydadzą się już jasne, to po pewnym etapie
praktyki niektórzy stwierdzą, że teraz to już nic nie wiadomo.
Jedną z przyczyn tego stanu rzeczy jest m.in. to, że poszczególne wypowiedzi się "wykluczają".
Takie wrażenie da się odebrać podczas ich wnikliwego studiowania. Ale czy na pewno? Raczej nie, bo
wynika to jedynie z niezbyt precyzyjnego narzędzia wypowiedzi, jakim jest nasz umysł oraz język. Są
one na tyle prymitywne i ograniczone w stosunku do wiedzy, którą mają przekazać, że trudno
oczekiwać od nich precyzji wykonania tego, czego nie potrafią. Język fizyczny i opisywana przez niego
Wiedza pochodzą z różnych sfer istnienia i dlatego tak trudno je połączyć. Dlatego też wydźwięk
poniższych cytatów to tylko namiastka tego, co rzeczywiście one w sobie kryją.
Ponadto należy wziąć pod uwagę i to, że każdy ma swoją własną i indywidualną drogę rozwoju, że
każdy na swój sposób rozumie to, co dla innych wydaje się być inne. Dlatego też każdy z Mistrzów ma
takie a nie inne rozumienie tego, czym jest medytacja, jak ją praktykować. Jest tyle sposobów
rozumienia ilu Mistrzów, tylu Mistrzów ile istnień ludzkich.
Przy bardzo uważnym wczytaniu się w treści poszczególnych wypowiedzi można zorientować się,
że mimo pozornych rozbieżności mają one wspólne elementy. Wspólne na tyle, aby dać chociaż ramy
rozumienia tego zagadnienia. Myślę, że każdy, kto jest na pewnym etapie rozwoju duchowego,
zrozumie o co tu chodzi. Każdy będzie miał inne wrażenie, ale odpowiednie dla siebie samego. I to
jest w porządku. Niech każdy stworzy dla siebie samego własną odpowiedź na pytanie Czym jest
medytacja? Ale tylko dla siebie, bo to, co dla jednego jest całkowicie proste i jasne, dla innego będzie
trudne i niezrozumiałe; stanowić będzie nadal przypadkowy zlepek słów. Pamiętajmy, że poniżej
zamieszczone cytaty miały dać odpowiedź, ale czy dały? Bądźmy mądrzy swoją mądrością, a
wypowiedzi innych traktujmy jako dodatek, wstęp do wiedzy. Bądźmy też jednak pokorni i nie
uważajmy, że wiemy wszystko, że możemy uczyć innych, bo jesteśmy od nich mądrzejsi.
Pozostawiam więc już każdego z czytelników sam na sam z poniższymi wypowiedziami i własnym
ich rozumieniem.
Swami Wiwekananda:
"W naszych dalszych studiach zmierzamy do wyzwolenia. Mamy rozproszyć ciemności,
oswobodzić duszę. Oto nasz cel: Nadświadomość. A wówczas, po osiągnięciu tego stanu, człowiek
jest wolny, osiąga boskość. Dla jego nieograniczonego umysłu odkrywają się tajemnice wszechświata;
strona po stronie, aż do końca, otwiera się księga Natury. Wydostajemy się z tej doliny łez, z życia-
śmierci i dochodzimy do Jedni, gdzie nie ma już żadnego rozróżniania. I poznając Rzeczywiste,
Rzeczywistym się stajemy. Urzeczywistnienie prawdziwej natury jest jedynym celem życia.
Medytacja to wielka rzecz, największe zbliżenie do duchowego życia. Tylko w takiej chwili waszego
codziennego życia, kiedy Dusza czuje sama siebie i wolna jest od wszelkich przedmiotów,
przekraczacie materię, uwalniacie się od ciała (...).
Gdy umysł został wyćwiczony w ten sposób, by pozostać odpowiednio długo skupionym na
określonym miejscu, wtedy uzyskuje on zdolność płynięcia ku temu miejscu nieprzerwanym prądem.
Ten stan to właśnie medytacja."
Omkar:
"Medytacja w istocie swej jest wzniesieniem się do dziedziny Ponadświadomości. Jest ona stanem,
w którym nasza zdolność poznawcza wydostaje się poza ograniczenie przez zmysły. Nie ma doznań
wewnętrznych i postrzegania wewnętrznego innych jak tylko za pomocą nadzmysłów duchowych.
Skończone nie może postrzegać ani pojmować Nieskończonego (...).
[ Pobierz całość w formacie PDF ]